Karmi się nas ostatnio przez
wszystkie media walką, cierpieniem, oddaniem Ojczyźnie, tych oddziałów
partyzanckich, które kontynuowały walkę już po zakończeniu II wojny światowej.
Wydaje się, że „na gwałt” szukamy
bohaterów, jakby cała wojna nie zafundowała nam ich w nadmiarze. Oddziały wielu
formacji, które nie podporządkowały się rozkazom i kontynuowały walkę, to
zapewne w większości (chciałbym w to wierzyć) ludzie zdeterminowani,
nikczemnością i zdradą nowych władz (czytaj - przywiezionych z Moskwy). Masowe
represje wobec żołnierzy ujawniającej się Armii Krajowej, wywózki w głąb ZSRR
obywateli polskich, proces 16-tu - to były wystarczające powody, aby zdeterminowani
bojownicy pozostali w lesie, albo masowo dezerterowali, zasilająć szeregi
nowych partyzantów. Co może człowiek, żołnierz postanowić w tamtych realiach,
nie znając jeszcze machiny represji jaka miała spaść na nasz kraj. Przeciętny
partyzant, żołnierz widział ogrom krzywd i nową niewolę, więc robił to co umiał
najlepiej - strzelał do przeciwnika.
Nie zapominajmy jednak o
tym, że każda wojna, to chaos, bezprawie i przemoc. Jakże łatwo się strzela i
jakże łatwo zabija, bo już do tego się przywykło jak do wojennego rzemiosła.
Tylko inaczej się strzela do tych zza okopu, a inaczej do bezbronnego chłopa,
który całe życie biedował, a tu nowa władza daje mu ziemię za darmo. Potem i
tak go dopadnie obowiązkowymi dostawami, ale zaraz po wojnie Ci ludzie po
prostu cieszyli się że przeżyli, że mają upragniony kawałek pola, że nareszcie
będzie spokój. No i wychodzą z lasu głodni żołnierze nie wiadomo jakiej
formacji, rekwirują (bo głodni), ale czasem zabijają, bo głupi chłop uwierzył,
że już na swoim. Czasem palą, bo tak wygodniej – zagnać wszystkich do jednej
stodoły, nie trzeba patrzeć jak giną. Strzelają do kobiet, dzieci, do naiwnego
urzędnika, prostego chłopaka, który chciał zostać milicjantem nic nie wiedząc o
żadnej ideologii.
Opowiadam jak nauczyciel w 3
klasie, a przecież musimy zdać sobie sprawę, że może się zdarzyć, ze
gloryfikujemy bandytów, morderców, którzy także specjalizowali się w
wyłapywaniu Żydów, którym jakimś cudem udało się przeżyć okropności
hitlerowskiej okupacji.
Oczywiście przez dziesiątki lat
komunistyczna propaganda usiłowała nam wmawiać różne bajki o walce z tzw. „bandami”.
Ale jakże często wykorzystując czas chaosu – ci co sobie jeszcze nie
postrzelali szukali łatwego zarobku z bronią w ręku. To wszystko jest
niejednoznaczne i nie może być traktowane jako sposób kreowania historii.
Szukajmy faktów i zdarzeń, ocenę zostawmy niezależnym historykom, którzy nie
poddają się żadnym naciskom i żadnej ideologii, a zajmują się swoją ukochaną
dziedziną.
Ja za żołnierzy niezłomnych
uważam tych, którzy przeszli dziesiątki granic, walczyli na wielu frontach i ciągnęli
do kraju, za co spotkały ich represje i więzienia.
Za żołnierzy wyklętych
uważam tych, co zasłużyli na to miano swoimi morderstwami, gwałtami i rabunkiem
- znęcaniem się nad niewinną ludnością.
Wszelkie współczesne pseudo patriotyczne
uroczystości, niczemu nie służą, oprócz budowania bajki, że Polska dla Polaków,
a Wola dla Wolaków.
Sam siebie zapytuję – jakie
zdanie o tym co się dzieje dziś - miałby mój Ojciec gdyby żył. Jak by Go
określano? Jako żołnierz wyklęty, przeklęty czy niezłomny? Bo od 14 roku życia
służył Polsce jak jego koledzy (korpus Kadetów), potem kampania wrześniowa,
bitwa pod Kutnem, ucieczka z niewoli niemieckiej, etapowe więzienia w Rosji, aż
do Nachodki na Sachalinie. Armia Andersa, Iran, Palestyna, kampania afrykańska,
potem nagle studia wojenne w USA. Koniec wojny Szkocja, Edynburg i powrót w
1947r. do kraju. Od razu w wojsku w Sztabie Generalnym bo fachowiec po studiach.
Mijają dwa lata i więzienie: Mokotów, Wronki (dwa wyroki śmierci zamienione na
dożywocie). 6 lat wykreślonych z życiorysu, 2 lata celi śmierci, wybite
wszystkie zęby. Po rehabilitacji i
pobytach w sanatoriach powrót do służby. Wojsko Polskie to też służba, taki mamy kraj. Okręg Warszawski, Akademia Sztabu Generalnego
i ..nigdy nie ma awansu na generała choć ma taki etat. Brak studiów (szkolenia) w
Moskwie, za to doskonały angielski i studia w USA. Emerytura i śmierć po 3 zawałach
ledwo 2-3 lata był na emeryturze.
Opisze to kiedyś dokładniej
bo tak tylko mogę podziękować Ojcu, że był żołnierzem niezłomnym, jak jego dawno
nie żyjący koledzy rozstrzelani, zapomniani, zepchnięci na margines życia.
